waarom toch?

Prijs. Spijs. Vliegstilstand op het deurtje van de keukenkast.
Lode jaagt op vliegen, vliegen zijn irritant. Als alle vliegen spijs zijn, is er rust in huis. Rust is goed.

Lode schrijft. Waarom toch?

Niet voor de roem of voor de centen, want dan zou hij zich zo moeten gaan gedragen dat mensen denken dat hij dingen schrijft die ze willen lezen. Wat Lode denkt of schrijft heeft echter meestal met een beleving van de aporie van het ware of het schone te maken en dat wil bijna niemand lezen. Mensen zijn enkel geïnteresseerd in het bezitten van het ware of het schone, de ervaring van de aporie ervan vermijden zij als de pest. Iets dat niet stilstaat, geen ding is en dus niet verkocht kan worden: jakkes, iedereen gaat daarvan lopen. Dus niemand wil lezen wat Lode schrijft.

Maar hij zou zich wel kunnen gedragen alsof hij dingen schreef die mensen zouden willen lezen, maar dat wil hij niet, dat is tijdverspilling. Hij zag dat bij veel van zijn kennissen gebeuren, die zich zo gedroegen, die dan ook nog geloofden dat ze de dingen schreven die mensen wouden lezen, en die op die manier een leven lang achter de feiten aanholden. Ze werden wel wat gelezen. Ze kregen wel eens een prijs ook (iedereen die zich lang genoeg zo gedraagt en zo schrijft krijgt ooit wel eens een prijs van een of andere bank). Ze schreven altijd op het randje van seffens: seffens ga ik het schrijven, dat wat ik eigenlijk altijd al wou schrijven. Hoor, ik begin het al te denken, dat wat ik altijd al heb willen schrijven. Seffens komt het. Iedereen gelooft dat dan ook, dus de verkoop stijgt, joepie!

Seffens gaan ze dan over het randje, uiteindelijk. Coke of drank of gewoon uitgehold. Interessant, dat wel.

Lode schrijft ook niet om vrouwen in bed te krijgen: dat lukt op geheel andere wijze veel sneller. En beter want die intellectuele vrouwen van op de cocktailparty's die hoeft Lode toch niet, die denken zo mannelijk dat het saai is als ze praten en pas rotvervelend wordt als ze eindelijk zwijgen en  je erin zit te beuken, want eigenlijk zijn zij aan het beuken dan, via jouw beukbewegingen en dat euh haalt alle gein er een beetje uit. Neeneen, geen erotiserende hoogstandjes: een intellectuele vrouw wil dat er gebeukt wordt.

Owkay: je kan ze ook liefhebben als een vriend en ze hun het pretje gunnen. Maar wat heb je nou in hemelsnaam aan een vriend tenzij je zo'n sado-kicker bent die graag mensen doet geloven dat hij een vriend aan je heeft om dan zijn vrouw te verleiden en dan je zakdoek of erger in haar auto achter te laten.Spijtig dat die lesbo's meteen door hebben dat je achter hun sletje aanzit, eigenlijk.

Hoe groot is de kans, overigens, dat je iemand tegenkomt in jouw leven die je iets kan bijbrengen als er van de duizenden boeken die je las maar een twintigtal  gedachten bevatten waar je zelf niet zou kunnen  opkomen? Juist. Genot dus, seks en plezier in de omgang. En even, als het kan, een andere kijk op de zaken.

Niet bij een man dus, tenzij je gay bent en dat is Lode niet, hoewel hij de mogelijkheden serieus overwogen heeft. Het zou geforceerd overkomen, dat was het besluit. Lode komt niet vaak tot een besluit, maar als dat gebeurt is het meestal definitief.

Nee dus, niet voor de seks. Wie begon daar ook over, weer? Schrijven over neuken is natuurlijk goed voor de commerce, maar daar doen we het niet voor. Ook niet om geliefd te zijn, dat schrijven, of zelfs maar interessant. Niet voor de aandacht, het strelen van het ego.  Lode heeft geleerd dat het slecht afloopt als je teveel aandacht krijgt van mensen. Mensen zijn geen lieve, strelende kindjes. Mensen zijn zelfzuchtige, laffe, spugende en slaande jongens met lelijke puistengezichten die je handschoenen afpakken en op het dak van de speelplaats gooien en je verrot slaan tot de meester komt die je straf geeft omdat je weer herrie aan het schoppen was. Lode de Onhandelbare.

Gedachten zijn irritant. Als gedachten woorden zijn is er rust. Rust is goed.